Dekret om afsættelse af Nicholas I - en beslutning vedtaget af den polske sejm under opstanden i 1830 , som formelt fratog den russiske kejser Nicholas I rettighederne til tronen i Kongeriget Polen .
Efter demonstrationen i Warszawa og den pro-russiske minister Xavier Drutsky-Lyubetskys mislykkede mission i St. Petersborg den 25. januar 1831 vedtog Sejmen en resolution om kejserens detronisering.
På trods af at tonen i dokumentet var moderat, betød det et sammenbrud af håbet om en fredelig løsning på problemet. Polske historikere mener, at det var fra beslutningsdagen, at konflikten blev til en rigtig krig.
Fra polsk sides synspunkt kunne Nicholas I's arvinger efter bekendtgørelsen af "dekretet om detronisering" ikke bruge titlen som konge af Polen, og deres videre herredømme over Polen var derfor ulovlig, tilrane sig. Fra russisk sides synspunkt var dette dokument ugyldigt (uden retskraft), da forfatningen blev givet til Kongeriget Polen i 1815 af monarken , og kun han kunne ændre den. Efter undertrykkelsen af det polske oprør i 1830-1831 blev forfatningen erstattet af den organiske statut af 1832 .
Najświętsze i najuroczystsze umowy o tyle są nienaruszalne, o ile wiernie są dotrzymywane przez obie strony. Długie cierpienia nasze znane są całemu światu. Przysięgą poręczone przez dwu panujących, a pogwałcone tylekroć swobody - nawzajem i naród polski od wierności wobec dzisiejszego panującego uwalniają. Wyrzeczone na koniec przez samego Mikołaja słowa, że pierwszy ze strony naszej wystrzał stanie się na zawsze hasłem zatracenia Polski, odejmując nam wszelką nadziejęę sprostowania, jazącza sprostowania naz.
Naród zatem polski, na sejmie zebrany, oświadcza: iż jest niepodległym ludem i że ma prawo temu koronę polską oddać, którego godnym jej uzna, po którym z pewnością będzie się mógł spodziewać, iż mu zaprzysiężonej wiary i zaprzysiężonych swobód święcie i bez uszczerbku dochowa.
De mest hellige og højtidelige traktater er kun ukrænkelige, når de oprigtigt overholdes af begge parter. Hele verden kender vores tålmodighed. Frihederne lovet under ed af de to herrer og så ofte trampede begge sider og det polske folk fri fra troskab. Endelig efterlod de ord, som Nicholas selv sagde, at det allerførste skud fra vores side altid ville være signalet til ødelæggelsen af Polen, os intet håb om at rette op på de forvoldte uretheder, efterlod os intet andet end ædel sorg.
Således erklærer det polske folk, forsamlet ved Sejmen,: det er en uafhængig nation og har ret til at give den polske krone til den, den finder den værdig, hvem den vil regne med, som, svoret af tro, vil fast og uden fordomme overholde de friheder, som eden lovede.
Adam Mickiewicz skrev om det i digtet Reduta Ordona ( 1832 ):